In het kader van "er is niets te beleven in Den Haag" heb ik zo langzamerhand wel een sponsor nodig om alles te kunnen bekijken.

Donderdag gezellig bij de Playmates gekeken die bezig waren met live CD opnamen in de Paap. Om een of andere duistere reden, en ik weet dat uit eigen ervaring, ga je dan ineens heel anders spelen dan je gewoon bent. De zanger gaat nadenken over hoe de tekst ook weer was, de drummer gaat ineens netjes drummen, de gitarist bedenkt ineens dat ene loopje en de bassist ziet alleen nog de goedbedoelde aanwijzingen van zijn vriendin. Al met al chaos alom ! dat 1e setje hebben ze volgens mij zo kunnen deleten. Gelukkig is er dan een pauze . De 2e set kregen we the Playmates te zien zoals we ze kennen. Gezellig, swingend en vol humor. Na afloop was het nog even lekker verpozen op het terras voor het Lokaal.

Vrijdag het strand op naar de Fuut voor de Ry Cooder Sessie. Helaas was Kees Kingsize niet aanwezig maar er bleven genoeg goede muzikanten over. Vooral de door Frank van Meeteren en Hugo Schneider gezongen nummers waren de moeite waard. Helaas ging bij mij na 1 setje de interesse een beetje verloren.

Zaterdag op weg naar Hidden Charms in Café Schlemmer. Bij aankomst was de hele tent leeg en geen band te bekennen. "Gelukkig" ontdekte ik een bordje waarop stond dat de band in de tuin speelde welke behoorlijk gevuld was. Aangekondigd als soul band kreeg ik een dosis met jazzinvloeden doorspekte bruiloften en partijen covers voorgeschoteld. Ja en daar zat ik dus niet op te wachten. Overigens wel een heel leuke lokatie die tuin van de Schlemmer.

Zondag Blues in The Park met als eerste de band Plectra die ik al eerder in het Lokaal had gezien en mij daar niet echt kon bekoren. Dus ditmaal een nieuwe kans maar helaas. De in grote getalen meegebrachte familieleden en vrienden vonden het daarentegen erg leuk. Tip: doe wat aan dat hyperactieve crewlid dat te pas en te onpas dat podium opstormt.

Als 2e de uit Amersfoort afkomstige band Blues Treat. Leuke band met een zangeres op de leadvocals en een goede mondharmonicaspeler in de persoon van Paul van Alphen. Niet de beste band die we tot nu toe gezien hebben  in het park maar wel vermakelijk.

Ja en dan ook nog de maandag op aanraden van enkele bekenden naar het Paard voor een optreden van Blues Explosion. Een explosion was het. Mijn god wat speelde deze band HARD en HARD was wat ik er eigenlijk van vond.