Afgelopen weekend was het jaarlijkse uitstapje naar Moulin Blues te Ospel gepland. Dat betekende al vroeg verzamelen om met een man of 10 richting het zuiden te vertrekken. Altijd gezellig zo met een groep bluesliefhebbers. Vooral diegenen die voor het eerst meegaan zijn duidelijk zenuwachtig. Immers wat kun je op een bluesfestival verwachten. Gelukkig was het weer prachtig en dat scheelt een stuk als je je iglootje moet opzetten op het naast het festivalterrein gelegen weiland c.q camping. Binnen 15 minuten stonden de tentjes en konden wij ons richting festivalterrein begeven.

De laatste instructies werden aan de nieuwelingen gegeven . Goed blijven eten, zorgen dat je voldoende biermunten hebt en rechts van het podium is de verzamelplek afdeling Den Haag. Traditiegetrouw arriveerde de groep Haagsche Hout (ook ongeveer een man of 10) pas nadat de eerste band al was geëindigd. Ondertussen hadden zich ook al wat loslopende Hagenezen en andere bekenden verzameld rechts van het podium. Het was direct al een gezellige boel en het bier stroomde rijkelijk ! De nieuwelingen deden een poging het tempo bij te houden en een enkele nieuweling probeerde indruk te maken en ging spontaan de groep langs "biertje mannen". Niemand zegt nee. Op het podium zien wij 1 van de hoogtepunten van het festival Matt Schofield. Susan Tedeschi is ook aardig. Als laatste is een optreden van Robert Cray geprogrammeerd. Het is ondertussen 23.30 en een groot gedeelte van de groep is door overmatig drankmisbruik nu reeds afgehaakt. Je moet er van houden van Robert Cray . Mij kon hij niet boeien en we besluiten ook de tent op te zoeken. Ja en denk je dat je kunt gaan slapen. Vergeet het maar. De buurman met de gitaar en zijn groep hebben de kampvuurbundel bij zich en zijn bezig deze in zijn geheel door te werken. De buurvrouw aan de andere kant heeft een one night stand en denkt dat de omgeving niets hoort als je in een tentje ligt. Uiteraard is ook dit jaar het vloeken van vallende festivalgangers over scheerlijnen geen uitzondering. Bovendien valt niet overal de catering even goed.

Nadat we toch nog in slaap zijn gevallen ben je de volgende dag of je wilt of niet ook alweer vroeg op.

Er zijn er altijd wel een paar die op het festival een Cd-tje hebben gekocht en menen dat je deze zo vroeg mogelijk aan de hele camping moet laten horen. De oude rotten weten dat je dan het beste gewoon je tent kunt uitgaan om te douchen en te ontbijten. Dit scheelt lange wachtrijen.

Vooral de in een heel pakje boter gebakken omelet met spek is een must om het komende bier te kunnen weerstaan. De nieuwelingen krijgen deze zware kost met moeite naar binnen. Ik zie er een paar nogal groen de ontbijttent verlaten. Ik roep hen nog even na "haal alvast wat bier" . Ik heb het idee dat letterlijk een en ander niet goed valt. Om 12.00 kunnen we al weer gelijk aan de bak met de Bluescaravan welk een aangename opener blijkt te zijn. Na een 2-tal colaatjes voor de vorm ontdek ik het Sjoes . 1/5 oud bruin en de rest pils. Iets zoeter en daardoor bijzonder aangenaam te drinken. Binnen een mum van tijd is een groot gedeelte van de groep overgestapt op dit goedje. Ondertussen is ook de Haagsche Hout groep weer boven water. En dan volgt de anekdote van dit weekend. Onze vriend Huub Blues is tijdens het fotograferen van Robert Cray op hardhandige wijze door de aanwezige security van het terrein verwijderd. Er schijnt omgeroepen te zijn dat je alleen tijdens de eerste 2 nummers mocht fotograferen. Gelukkig voor de festivalorganisatie gebeurde dit euvel aan de linkerkant van het podium. Je moet er toch niet aan denken dat dit gebeurt voor het oog van een twintigtal aangeschoten Hagenezen. Gelukkig heeft men excuses gemaakt voor het gebeuren.. Na het nuttigen van nog enkele Sjoes hadden wij reeds om 16.30 het hoogtepunt van het festival Johnny Mastro & Mamma’s Boys. Scheurende mondharp a la Red Devils. Toppie. Dieptepunt waren the Gourds, deze heren werden zelfs weggehoond. De presentator had medelijden en probeerde er nog een toegift uit te slepen. Gelukkig kregen we nog the Manish Boys met oud Fabulous Thunderbirds gitaris Kid Ramos in de gelederen . Na een wat rustigere nacht werden wij om 7.00 zachtjes gewekt door een groep vertrekkende Harley rijders. Ik hoorde enkele nieuwelingen hartstondig vloeken. Langzaam kwam er weer leven binnen de groep. De tentjes waren ook weer snel afgebroken en na een tussenstop bij van der Valk Gilze Rijen voor een kroketje met brood waren wij weer op tijd in Den Haag om nog even met wat Die Hards naar Blues in het Zuiderpark te kunnen gaan alwaar we uiteraard weer een lekker optreden van JP Rena & Therrawheel konden meemaken . Een mooie afsluiting van een leuk weekendje Blues. "OSPEL JE MOET HET BELEVEN