De Mailing Ned Kelly |
|||||
Ned Kelly Op zeventienjarige leeftijd
begon mijn “carrière” in de horeca. Allereerst op de maandelijkse soosavond van het Maartenscollege te Voorburg
alwaar je voor 25 cent een biertje kon kopen waarna je na afloop in gestrekte draf richting café Piet Stoop op het Oosteinde
vertrok alwaar je voor je laatste zakgeld nog 1 biertje kon kopen.
Daarna zwalkend op de fiets naar huis (Mariahoeve) . Snel rechtsaf mijn kamertje in zodat pappa en mamma niet doorhadden dat ik met mijn 5 gulden zakgeld hele andere dingen deed dan broodjes en koeken
kopen in de schoolkantine. Op een van die avonden kwam
ik op weg richting Piet Stoop langs het jongerencentrum O16 en dit honk werd algauw mijn 2e huiskamer. Veel goede
bands hier gezien. Herman Brood, Wild Honey, Gruppo Sportivo, de Bintangs. Ondertussen was ik ook mijn muzikale carrière begonnen
in de schoolband. Omdat in die tijd Supertramp populair was noemde we de band Superramp. Toen al speelden we vette Rock &
Roll en er was een felle tweestrijd gaande om de titel meest populaire bandje bij de meisje met het punkbandje de Brommerz.
Laten we het houden op een gelijkspel. Algauw bleek het bandje niet
zo’n ramp te zijn en werd de naam met de komst van een nieuwe drummer veranderd in Scorny & the Scandals. We spreken
over het jaar 1979. Via via werden we gevraagd
voor een optreden in de Paap en daarna was het hek van de dam. Heel Nederland werd wekelijks
onveilig gemaakt en op een mooie zondagmiddag werden we gevraagd in de Ned Kelly. We waren al behoorlijk wat gewend maar ik
werd toch wel even gewaarschuwd voor het aanwezige publiek. Dronken Engelsen, losgeslagen vrouwen en Motorvolk. Stel je voor: je komt als jong muzikantje op zondagmiddag een duister rokerig café binnen. Om 14.00 uur
is het grootste gedeelte van de aanwezigen al geheel lam. De eigenaar, Ton, vraagt je
allervriendelijkst “wat mot je”. “we komen spelen mijnheer” “zet je spullen maar op in de hoek”
“straks is er soep”. Een engelse “dame”steekt haar hand in mijn jeans “just checking”.
Zeker een oud Engels gebruik. Al gelijk bij de eerste tonen van Chuck Berry’s
“Carol” gaat het dak eraf. Yeah Yeah. Fucking great. Tijdens
de 2e set voel ik me wat draaierig worden van de hashdamp die in de bomvolle tent te snijden is. In de pauze tussen set 2 en 3 brengt Ton een grote dampende ketel binnen. “Soup” handig dat
hij dat er even bij zegt. De aanwezigen vallen uitgehongerd aan. Een aardige
Engelsman zegt “here mate, soup” mij het duister goedje aanreikend. Ik moffel het bakje onder de tafel. Gedurende set 3 zijn de dames
helemaal niet meer te houden. Daar ze in Ned Kelly heel anders Engels speken dan ik geleerd had op school ontgaat mij hier
en daar een en ander maar de lichaamstaal en het oude Engelse gebruik verklaart
veel van hun intenties. De week daarna
ging ik terug en ben er jaren niet meer weg geweest . Zelfs mijn post werd afgeleverd in Ned Kelly. Soms heb je zo’n
café waar je je helemaal thuis voelt. Legio anekdotes zijn te vertellen. Ik noem er enkele: De witte hond van Aad die zijn
kop in de ketel tomatensoep stopt, barvrouw Janneke ( In de loop van de afgelopen,
bijna 30 jaar, heb ik met the Scandals en met The Nightcaps ontelbare optredens in Ned Kelly verzorgd en altijd met succes. Nu was
ik afgelopen zaterdag, na enkele jaren niet in Ned Kelly te hebben gespeeld weer terug op het oude nest met de Gave Gasten
en wederom werd het een superavond. Het leek er wel op dat ik niet weg was geweest. Binnenkort komen we er op zeker weer terug. Zorg dat je er dan bij bent ! Ned Kelly
Such is Life |
||||
Rocking All Over The World
|
||||