The Blues

Picture this: donderdagavond laat in een duister Lokaal Vredebreuk tijdens een JP blueslokaal. Jan Pet: "hé, Paul ken jij ook niet een beetje bluesen tijdens langweiligkeit", "je hebt toch jaren met the Nightcaps gebluest", "gewoon leuk voor de gein" en voor dat je het weet zeg je dan " natuurlijk Jan!" Ja, en dan hang je eraan. Maar je wilt natuurlijk niet in je hemd staan dus op zoek naar wat ondersteuning. Ik heb een paar giganten uit de kast getrokken:
op de gitaar niemand minder dan onze eigen sessieleider en spelend in de Blues BV: John Baltus, op de mondharmonica de runner-up van de John Lagrand Bokaal Jeff Bos, de ritmesectie van The Hague's No 1 R&R band the Scandals, nl. basgitaar: Roberto Klein en drums Ed van Oudheusden en dan mijn persoontje op vocals en gitaar en dat allemaal onder de naam: The B's Blues Band. We moesten 4 locaties aandoen: donderdag 13-11 het Hoekpandje, vrijdag 14-11 Lokaal Vredebreuk en Café Cremers en als finale zaterdag 15-11 Ned Kelly.

Donderdag was iedereen mooi op tijd aanwezig en de beloofde apparatuur was ook compleet. Kijk, dat was alweer een opsteker. Het Hoekpandje was al goed gevuld en we zetten gelijk een strak setje neer. Als gimmick had ik mijn Buddy Holly bril meegenomen en mijn rode CCCP vest aangetrokken want je moet je naast je muziek natuurlijk ook een beetje visueel onderscheiden tussen die 30 andere bluesbandjes. "Spelen Buddy", hoor ik vanuit de crowd. Kijk, dit scoort alweer gelijk. 45 minuten is zo voorbij en helaas kunnen we door het strakke tijdschema niet voldoen aan het massaal gescandeerde "nog een liedje"! Stagemanager Maurits is streng. Huub Blues geeft nog snel even mee "Top mannen" en Jan lijkt verbaasd bij zijn opmerking "Zo, dat was strak!". Voordeel van zo’n complete backline is dat ik gewoon mijn gitaar in mijn rugzak kan proppen en nog lekker een paar biertjes kan nemen!

Vrijdag een drukke avond maar liefs 2 gigs. Om 20.00 uur al beginnen in Lokaal Vredebreuk waar bij onze binnenkomst, stagemanager Harold al lekker in de weer is met de apparatuur.

"Niet te hard hoor mannen!" "Komt wel goed Harold" ."Jullie krijgen eerst nog een dichteres".

Ik schrik want ik zie mijn oude kennis Dé H. tussen de aanwezigen en die claimt nog altijd een vaag en beter niet voor te dragen gedicht over mijn beginjaren in de rock & roll te hebben geschreven. Harold vraagt "is de dichteres aanwezig" Geen beweging bij de aanwezigen.

Dé komt alleen een biertje drinken en naar de blues luisteren. Ondanks het vroege uur begint het toch al behoorlijk vol te lopen in het Lokaal en ook hier loopt het setje al direct lekker.

Harold voegt na afloopt toe "moet je meer mee gaan doen, lekkere nummertjes".

In de tijd tussen de 2 gigs kunnen we mooi even sfeer te proeven op de diverse locaties.

Overal is het lekker druk en vermaakt iedereen zich uitstekend. Ruim op tijd arriveren wij bij Cremers. Ja, dit is dus een ervaring apart. Waar in (bijna) alle horeca het rookverbod wordt gerespecteerd is het in Cremers wel even anders. Bij binnenkomst moeten wij ons banen door een gordijn van hasjlucht. Jeff krijgt spontaan een lachkick. Koos Koets is ook aanwezig "Wauw man, kom je spelen" "ja, we spelen als laatste" "Oh is er live muziek?" De andere 3 bands zijn Koos waarschijnlijk ontgaan na zijn 4e jointje grijze Tel Aviv. We bestellen een biertje en Roberto wijst op het bordje Verboden te Roken. "Dat geldt alleen voor tabak "zegt de dame achter de bar. Ja, daar waren we al wel achter . Na Vinnie’s Vice zijn wij aan de beurt.

Helaas ontbreekt het hier aan een backline en moeten we ons redden met de aanwezige zanginstallatie. Gelukkig heb ik nog een extra microfoon van mezelf meegenomen en hebben Jeff en John ook eigen spullen meegenomen. Ed kan een snare lenen van de jongens van Vinnie’s Vice. Het feest kan beginnen.

Een niet meer geheel heldere man vraagt " heb je ook blues?" "ik zal het proberen" antwoord ik.

We zetten er maar een beetje tempo in en proberen niet al te diep in te ademen .

Enthousiast is men wel. Zelfs zo erg dat een niet helemaal stabiele aanwezige spontaan een volle kan bier over zijn vrienden leeg giet. Het kan de pretsigaret niet drukken. Ondertussen probeert de naar lucht happende Ed, zonder succes, zijn denkbeeldige tweede snare te raken.

Het is naar mijn idee veel te snel afgelopen en wij worden getrakteerd op een luidruchtig "we want more". De ingestudeerde liedjes zijn eigenlijk op maar na een kreet om "the Doors" uit het publiek zet ik spontaan "Road house blues" in. Iedereen in de band volgt moeiteloos. Ervaring ? Of ….? In een rustig tempo pendel ik na afloop op mijn fietsje naar huis .Ik heb die nacht zeer relaxt geslapen .

Vrijdag alweer de laatste dag Langweiligkeit. Weer terug in mijn oude "huiskamer" Ned Kelly

Dave Bates is blij verrast als hij mij ziet en zegt: " B’s Blues band is playing soon" "Yeah that’s me Dave" "Great Man!" Het programma loopt een beetje uit en dat gaat toch wel een probleem geven daar John Baltus na het optreden in de Kelly nog een ander optreden heeft. Maar even Jan Pet bellen. Jan vraagt de band op de nadere locatie wat langer te spelen en zo is dat probleem ook weer opgelost. Altijd een goed publiek in de Ned Kelly en ik zie weer veel oude kennissen.

Het begint steeds beter te lopen binnen de band en het is nu tijd om helemaal los te gaan. Zowel John evenals Jeff spelen nu wel 6 rondjes solo en het publiek wordt gek! Dave schreeuwt "the BEST band I had in three days!" Helaas is ook hier geen ruimte meer voor een toegift maar bij het nuttigen van mijn welverdiende biertje hoor ik regelmatig om me heen "Zo die B’s Blues Band was goed" "B’s Blues band?" "Ja die band met die Buddy Holly zanger erin" . Kijk zo onthoudt men je wel! Jullie gaan nog van ons horen. IK krijg er The Blues van!